هدف از این تحقیق بررسی نقص بینایی و نابینایی با فرمت docx در قالب 37 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب
نقص بینایی و نابینایی
2-2 نقص بينايي9
2-2-1 اهميت حس بينايي9
2-2-2 تعريف و طبقه‌بندي نقص بينايي10
2-2-3 علل نقص بينايي12
2-2-4 نحوه برخورد فرد نابينا با نقص بينايي13
2-2-5 نکات ضروري در آموزش نابينايان14
2-6 مهارت‌هاي اجتماعي نابينايان30
2-6-1 رشد اجتماعي در نابينايان30
2-6-2 ويژگي‌هاي و محدوديت‌هاي روانشناختي کودکان نابينا31
2-6-3 تأثير اختلال بينايي در فرآيند‌هاي تحول رواني35
2-6-5 سازگاري اجتماعي افراد داراي نقص بينايي و عوامل موثر بر آن40
2-6-6 عوامل مؤثر در سازگاري نابينايان43
2-6-7 اهميت مهارت‌هاي افراد آسيب ديده بينايي45
2-8 پيشينه و تاريخچه موضوع تحقيق49
2-8-1 تحقيقات انجام شده پيرامون در خارج از کشور49
2-8-2 تحقيقات انجام شده در ايران 51

بينايي به فرد اجازه مي‌دهد كه به كشف محيط بپردازد و با اشيا و افراد گوناگون تعامل برقرار كند. اين اكتشاف‌ها و تعامل‌هاي اجتماعي، عناصر مهمي براي رشد فردي و اجتماعي فرد محسوب مي‌شوند. بينايي به فرد كمك مي‌كند تا از طريق فراهم آوردن انگيزه براي حركت، به افراد و اشيا مورد علاقه و محيط دسترسي پيدا كند.

به طور خلاصه مي‌توان گفت كه فقدان بينايي مانعي براي ادراك، يادگيري و سازمان‌دهي محيط از سوي افراد است؛ زيرا فقدان بينايي فرد را از دسترسي كافي به افراد ديگر و اشيايي كه در محيط وجود دارند باز مي‌دارد. بينايي آنچنان اهميتي در تحول فرد دارد كه حتي آسيب بينايي خفيف نيز اثر مخربي بر مهارت‌هاي بينايي- ادراكي و حركتي- بياني او دارد (دو گروتي و موران ، 1982، به نقل از اميري مجد، 1382).

نابينايي شايعترين معلوليت حسي است. بدون بينايي درك فرداز دنياي اطرافش متفاوت خواهد بود وهمين امر مي‌تواند به مشكلات عاطفي و اجتماعي مانند عدم سازگاري، عدم فعاليت، فقدان علاقه به ديگران، افسردگي وخودپنداره پايين در فرد منجر شود. معلوليت نابينايي فرد را در شرايط بحراني بسيارشديدي قرارميدهد و او را از فردي مستقل به فردي وابسته مبدل مي‌سازد. 

نابينايي بامحدود و دگرگون كردن دامنه تجربه‌هاي فرد نابينا، كاهش توانايي حركت به اطراف وكاهش ميزان کنترل محيط وارتباط باآن، رشد شناختي و عاطفي آنهارا تحت تأثير قرار ميدهد، بنابراين فقدان فرصت براي تجربه كامل محيط، ميتواند رشد شخصي و اجتماعي فرد نابينا را با كاستيهايي روبه رو كند و به احساس بي‌كفايتي، وابستگي، عزت نفس پايين و در نهايت منجر به سازگاري اجتماعي، عاطفي و آموزشي كمتري گردد (ملکي تبار و همکاران، 1390). 

فرد براي دسترسي به محيط به سه عامل نياز دارد: اول علاقه فعال به محيط، دوم آمادگي زيستي و در آخر هم محيط قابل دسترس، افرادي كه مبتلا به آسيب بينايي هستند، در ارتباط با اين سه عامل موانع عمده‌اي را جلوي روي خود مي‌بينند كه مانع از دستيابي آسان آنها به محيط مي‌شود. برخي از اين مشكلات آسيب بينايي عبارت‌اند از: كمبود تحرك، ضعف ارتباطي، ضعف در پيشرفت اطلاعات، فقدان ادراك بينايي خوشايند، كمبود تفريح، كار‌ و فرصت‌هاي شغلي، فقدان احساس امنيت مالي، وابستگي فردي و اجتماعي و. . . (شان ، 1999، به نقل از شريفي درآمدي، 1380).